අටමහ කුසල් දෙන අප දෙදෙනා
වසරකට වරක් හමුවන
අතින් අත ගියත් ඔබ
සර්වපිත්තල ඇඳුම් ඇඳ ඇඳ
ඇවැසිම කෙනකුගේ සුරතට
තවමත් නොපත් කරුමය

සසර බිය දැක
වැටහී ගිය බවදුක
කිං සච්ච ගවේසි මිනිසා
හමුවෙන තුරා ඔබෙන් ඵල නැත
ලාභ උපයන වෙළෙඳ ලකුණක් පමණකි

බලන් මා ලබන බුහුමන්
තුන්මසක් ගෙයින් ගෙට වැඩමවා
පූජාසනයක වඩා හිඳුවා
පඬුරු මංජුසා පිරෙව්වා
අවසන් දිනය මහ පෙරහරින්
වයින් මුදලාලිගේ හිස මතින්
පන්සලට ගිහින් කැබැලි වී
අරහත් ධජය මැව්වා

"කඨිනං අත්ථරීතුං - ඒසා ඤත්ථි"

ඒ මහා පින්කඳ - මා නිසා සිල්වත්ය
ගුණවත්ය, බලවත්ය (ධනවත්ය)

මා ළඟින් අදත් ඔබ සිටියාට
මොහොතකින් යළිත් යයි අල්මාරියට
මල බැඳෙන තුරු පාත්තරය
දිරා යන තුරු දැලි පිහිය
සැරි සරනු ඇත මිතුරේ
මේ බිය ජනක සසරේ...


 

සෙනේ මුසු බත් පතක් මගෙ අතට දී බැතින
සොයා දුක සැප නිතර දෙවේලේ ළඟ රැඳින
දූ පුතුන් නිසි මඟට යොමා වෙහෙසී නිතින
අත්වැලක් වුණා නුඹ, සොඳුර මා පැතු ලෙසින

පුරා අඩ සියවසක් දරා දුක සැප සොඳින
ගෙවා අප පැමිණි මඟ ඉතා සුන්දර නොවින
ලිහී අත්වැල දිනෙක හුදකලා වන බැවින
ගෙවාලමු ජීවිතේ නොතිර බව දැන හැදින

එකට සෙනෙහෙන් බැඳී පැද ගියද දිවි ඔරුව
සසර සයුරේ නිමක් නැත කිමද මේ බොරුව
මේ තරම් දික් ගැසුණු සංසාර ගනුදෙනුව
නිමා කළ යුතු නොවෙද? ඉතින් දැන්වත් සොඳුර