තරු මිණිකැට වටකොට
 සඳ රාජිනි රැස් පතුරන
 දිනපති හිරු රජ රජයන
 ධවල පුළුන් කැටි වලා
 පියස යට උස්ව නැඟි
 ගිරි ශිඛර වෙතින් බිහි
 රිදී දිය දහර මා !
 මඳනළේ සිසිල විඳ
 වනමලේ සුවඳ විඳ
 විහඟ ගී නාද මැද
 සොබා ගමනක යෙදෙන
 නදී කුමරිය මා !
 විටෙක දිය ඇල්ලකි
 තුටු කරන ජන මනස
 විදු නැණින් දැනුම ගෙන
 විදුලි බලයට යොදන
 තව දුරට යන ගමන
 දඟර සාදන හැඩය
 දුනු විලස යයි නැමී !
 විඩාබර වුවද මට
 සතුට ගෙන දෙයි එවිට
 සිනා රැලි නංවමින්
 මා එතැයි සොම්නසින්
 මා සුහද මහ සයුරු
 බලා සිටිනා අයුරු
 පිනැති ගංගා රාජිනිය මා !
 
 

කතාවක් කතාවක්
තම තමන්ට ආවේණික
රසබර වූ කතාවක්

ලෝකයේ උපන්
බෝ කුඩා විසල්
සියල් තුරුලතා
හට තිබේ තොසින්
කියන්නට කතා

අපට අැවැසි දෑ
කෙරෙහි ලොබ සිතින්
කපා කොටා දමා
බිම හෙළමුදෝ කෙසේ?

කලණ මිත්‍රයන්
බඳු එවන් තුරුලතා
සිත් සතන් නැති
සෙයින් ලොවෙ අපි


 

 
 විස්සයි විස්ස ආවේම
 බුදු අම්මෝ කියාගෙන
 වැහි නැති අකුණ පිපිරුවෙ
 කන් අඩිය බිඳගෙන
 කලා වැවේ වාන් දොරටු කැඩුණා
 නොහිතුව නිමේෂෙක
 ජීවිතේ නැවතුණා
 ඉද්ද ගැහුවා වගේ හිටිවනම
 පැටලුණු අතැඟිලි ගිලිහුණා
 අපටත් හොරෙන්
 කලාවැව පරාදයි
 වාන් දොරටු කැඩුණා ඇහිිපියන්
 සුවඳ මතකය සේදි සේදී
 ගියා මහ සයුරම බලන්
 ඉර ගිනි ගත්තෙ මහ පාන්දර
 මක් කරන්න ද මං හිටියා බලන්