ඉඟුරු, කහ, කරපිංච කුස්සි ගේ අයිනෙමයි
 දාස් පෙතියා පඳුරු තැඹිලි පාටින් රඟයි
 රටාවට පොල් අත්තෙ මිදුලෙ ඉදලින් අඳියි
 ගෙදර දොර වැඩපලට දවසකුත් මදි වගෙයි
 
 ටක ටකස් යන හඬින් දර ඉපල් අතු කැඩෙයි
 වැටුණු රබ්බඩ පුවක් කොළපොතක මහ ගොඩයි
 වැඩ කරන තරමටම ඇයගෙ රූසිරි වඩයි
 උකුල බඳ නළවලා යනෙන විට හරි හැඩයි
 
 වැඩ කොතෙක් තිබූ නමුත් බුදු පහන නොවරදයි
 අඳුර රිංගන්න පෙර පහන ගෙය එළි කරයි
 පැදුර ගල්ලැහැ වලින් රටාවට මුල පුරයි
 සොඳුර නුඹ සොඳුරුමය මගේ සිත පෙම දරයි
 
 අත මිටේ හිඟ නැතත් ඈ නිතර පිරි මසයි
 හීල් බත් ටික කන්න හදන සම්බල යසයි
 වරද ඇහැ ගැහුණොතින් ඒත් තරමක් වසයි
 මේ තරම් සහතුටක් සොඳුර නුඹ ලැබූ නිසයි
 
 කැකුළු බත ඉතිරිවෙන අව් රැල්ලෙ වේළලා
 හදන අග්ගලාවට කටට කෙළ එයි ගලා
 නැහැ කුරුලු ලෑල්ලත් පාළුවට තියාලා
 දං කුඩයෙ රස බලයි කුරුල්ලන් එක්වෙලා
 
 පූසි පැටවුන්ට නම් ගේ දොරේ හරි ඉඩයි
 වෙනදටත් වැඩිය දැන් පිං පාට පිය වඩයි
 කොයි තරම් ළංවුණත් රහස නොකියූ හැඩයි
 ඉඟ නෙරියෙ ඔතාගත් වෙරළු ගැට මහ ගොඩයි
 

 
 
 සිව්පද ආකෘතිය තෝරාගන්නා කිවිඳිය තම බිරිඳගේ රුව ගුණ මෙන්ම ඈ වෙතින් ඔහු විඳින ආදරයේ සතුට කලාත්මකව, ව්‍යංගාර්ථ බසකින් පවසයි. ඉඟ නෙරියෙ ඔතාගත් වෙරළු ගැට මහ ගොඩයි යන්නෙන් ධ්වනිත වන සැඟවුණු අරුත නිර්මාණයේ කලාත්මක කූට ප්‍රාප්තියයි.