වියපත් වුණත් පිපිලා හිනැහෙන මලට
රොන් පිරෙනවා නම් මල සතු පෙර පිනට
බඹරුන් ඇදේනම් පිපි මල අද්දරට
කුමක් කරනු මල හිත හොඳ වැඩිකමට

පාටක් තියේනම් ඇස තුටු කරන ලෙස
සුවඳක් විහිදවයි නම් සෙව්වන්දිය විලස
මල් පෙති සුමුදු නම් දෑතට දැනෙන යස
වින්දම මොකද? කිසිවෙක් පිපි මලේ රස

නොඉඳුල් මලක් මේරූ මුත් හැඩ ඇත්නම්
ආලය කරන්නට බඹරෙකු ඇදෙනවනම්
තාලය ගයන යුග ගීයට ගැලපේනම්
ලෝකය ඇයිද? දෙහදක ප්‍රේමෙට ඔච්චම්

මලක් පිපෙන්නේ පරවී යන්න නොවේ
දොළක් ගලන්නේ මුදු මාවතක නොවේ
වැලක් එතෙන්නේ ගස රිදවන්න නොවේ
දෙහදක ප්‍රේමයට බාධක නැතිව නොවේ

 

පුතේ අකුරු කරපන් නුඹ
මට අහිමි වූ ලොව දිනන්නට
දිරි ගනින් පුතේ
ඉරී ගිය කමිසයට අණ්ඩයක්
දමන්නම් මම...

වැහැරී ඉනෙන් වැටෙනා
කලිසමට කටුවක් ගහගනින්
දෙපා සිපගන්න මිරිවැඩි සඟළක්
නැතිවට... දිරි ගනින් පුතේ
දැනුමෙන් පිරිපුන් හොඳ මිනිහෙක් වන්නට

ඔන්න... ඉස්කෝලෙ සීනුව ගැහුවා
වතුර උගුරක් බී දුවපන්... දුවපන්...
නැත්නම් වේවැල රිදවයි උඹේ පුංචි අත

ගන අඳුර ගලා ආ විගසම පියා නැති
පුතුට සිප්කිරි පොවා
හොඳ මිනිහෙක් කරන්නට
නිශාචර යාමයේ
තනිවුණා ඈ... පහන් කණුවක් යට...