සියක් වර බුදු බණ අසා ඇත
සියක් වර දන් වැට පුදා ඇත
දහස් ගණනින් මල් පුදා ඇත
පහන් සහසක් දල්වලා ඇත
ඒත් අපි අඳුරේ...

රජ බිසෝවරු මන්දිරේ
දුසිල්වතු පිංකම් පොළේ
ඉඳුල් බත් කෑ උන්ට විතරක්
නෑවිත්! රිය සක කැරකුණේ

කිසා ගෝතමියන් මෙසේ
අබ සොයා ඇවිදින රටේ
උන්ට නිබ්බුත පද කියන්නට
බොහෝ සතුන් ඇත මේ රටේ

 
 කුමකට හෝ ඇය මට පිටුපෑවත්
 අහිතක් සිතුණේ නැත ඈ ගැන කවදාවත්
 ගුණදම් තිබේ සියලුම දෙනා ළඟ
 කරුණා ගුණයෙන් යුතු අප හැමදාමත්
 
 සොඳුරු මතක ඉතිරිව ඇත හදවතේ බොහෝ
 නොමියෙයි තවම ජීවත් වී සිටිනු පෙනේ
 වාසනා ගුණය නොමැතිය අපට අනේ
 හද සෝ දරා ඉන්නෙමි කටුක ජීවිතයේ
 
 නොමැකෙන ලෙසට ඔබ සිහිවන මගෙ හදෙහි තබා
 මතු සසරෙත් අප හමුවෙමුයි කියා
 නිසලව වැතිරව සිටි දිගු දෑස් පියා
 ජීවන ගමන අවසන් කර මට නොකියාම ගියා
 
 කෙදිනක හෝ සසරේ අප හමුවෙන්නයි
 පැතුම් පතා නෙත කඳුළැලි මැකෙන්නයි
 ගලේ කෙටූ අකුරු ලෙසින් අපේ පැතුම් ඉටුවෙන්නයි
 මතු සංසාරයේ යළි අප හමු වෙන්නයි