කරල් පිරී හිනැහෙන
 මිරිස් පඳුරු දෙක තුන
 දකින කියන කොයි කාගෙත්
 දසුනකි නෙත සනසන
 
 බුලත් මැස්ස දලු දදා
 කිණිති පිරී ඇත මෙදා
 මැස්ස යටම ඉඟුරු පඳුරු
 අහස බලයි නෙතු විදා
 
 බිම ඉඩ මදි බව තියා
 ගෙපැලේ වහලට ගියා
 වට්ටක්කා වැලේ ගෙඩිත්
 ඇත තම නිදහස සොයා
 
 ගොම ටික වෙල අද්දරින්
 අහුලා ගෙන එයි උදෙන්
 කමතෙ දිරන පිදුරු ටිකක්
 පොහොර කරයි ඇය වැරෙන්
 
 උදයට කැඳකට වගේ
 ගතහැකි නොබලම අගේ
 සරුවට ඇති ගොටුකොළ වැල්
 දිගට ඇදෙයි බිම දිගේ
 
 අක්කර ගණනින් හෙබී
 ඉඩමක් නැතිමුත් ලැබී
 ඇගේ පුංචි පැල්පත වෙත
 අහහිඟකම් නැත එබී
 
 

 
 පින්සර මහිමි සඳ සොඳ සඳ කිඳුරු යුරා
 පෙම් බැඳ එකට ආ මුත් දිගු සසර පුරා
 හිස් වචනයක පැටලී සිත සසල වෙලා
 මල්සර දුන්න විසි කර ගොසින් මල්සරා
 
 නොහඬා සිටියාට සිත හැඬුවා දනිමි
 නිදි සේ යහන පිට නිදි වැරුවා දනිමි
 අනුන් බතට කුස නොපිරුණු බව දනිමි
 දුක් දී නුඹට දුක් ගත්තෙමි හිමි සඳුනි
 
 පෙර දා ඈත නොබලා දෙඩුව වදනට
 ගිජිඳා සේම රොස් වී ගිය යි ආපිට
 ඉඳ ඉඳ දෑස මඟ හැර එක වහල යට
 වැඩියා යහපතැ යි හිමි සඳුනි යහනට

 
 නව පරපුරේ දීප්තිමත් කිවිඳියකි. ස්ත්‍රී පුරුෂ මානව සබඳතා දෙස දයාර්දව බලන්නට ගත් වෑයමකි. අමනාප වූ සැමියාට බිරියකගේ දයාබර ඉල්ලීමකි.