රජ මැඳුරක අඳුරු කුටියක
 තනිව ළසොවින් කඳුළු සලමින්
 කුමට වැලපෙනු ද..?
 මළවුන්ගේ ලොවේ වැතිර සිට
 මුම්ටහස් මා සිනාසෙද්දී
 කුමට වැලපෙනු ද සාජහන්..!
 
 අසමසම පෙම මෙමට පිදු බව
 සමරු මන්දිර නිමා කළ බව
 ජීවමාන මට එදා නොපිදුව
 චිත්ත ප්‍රීතිය දෙනු හැකිද අද
 හදවතින් නුඹ වහා විමසනු
 මුසා කඳුළැල් වහා පිසගනු..!
 
 අන්තඃපුරයේ තැවුණු හදවත්
 මුරගසා පෙම නොලද මුසපත්
 නුඹට පිදු පෙම සමයි අප සැම
 එයින් එක් හදවතක් පමණයි
 සාජහන් මේ මගේ හදවත..!
 
 සිය ගණන් ඒ ළඳුන් දුක් පත්
 නිසා දුක්වන මුම්ටහස් හද
 ඔවුන් වෙනුවෙන් තැනුණු මන්දිර
 කොහේ කොහිවෙද මෙමට පෙන්වනු..!
 
 සමරු මන්දිර තැනීමට දිවි
 පිදූ සොයුරන් කොතෙක් කියනුව
 ලේ කඳුළු ගැලූ සිරුරු කොපමණ
 අතර මළවුන් සැනසුමෙන් හිඳ
 මම නොඑමි ඔය මහා මැඳුරට
 කිරිගරුඬ නුඹෙ හද ගැබට යළි
 කඩා සිඳ ඔය ටජ්මහල් ලෙන
 පතුලටම යමුනාවෙ ගිල්වනු..!
 

අයිතිය නැති මලක්
 මොකට ඉඹිනවද
 ඔහේ හිමිකෙනෙක් ඉඹපුදෙන්
 සඳ අහස හරි මැද්දෙ
 ඉඳන් ඔහේ තරු දහස් ගණන්
 සනසවපුදෙන්
 ගඟ ගලන තැනක
 බැඳි ඉවුරු කුමට
 හිමි තැනක
 ඉතින් ඔහෙ ගලපුදෙන්
 මට අහිමි ආදරේ
 පපුව හරි මැද්දෙ
 පරිස්සමට ඔහෙ තිබුණුදෙන්...